Oscar is de held van de buurt. Op zijn witte sokjes maakt hij elke schutting en heg onveilig. Als er luid gekrakeeld wordt door de kattengemeenschap in onze achtertuinen kan ik gerust zijn in de wetenschap dat Oscar als winnaar uit de strijd komt. Ik vind dat wel stoer. De glorie van mijn kat straalt op mij af, dat idee.
De onderbuurvrouw belde. "Oscar loopt hier door onze tuin, en volgens mij is hij te grazen genomen. Het lijkt wel alsof hij iets aan zijn oog heeft." Gerust in de wetenschap dat Oscar de held van de buurt is en dat het dus allemaal wel mee zal vallen met dat te grazen nemen, opende ik het raam en liet de kat binnen. De kat druppelde. Hij liet een spoor van traanvocht achter op de planken vloer. Drup drup drup liep Oscar door de woonkamer. Drup drup drup ging hij op zijn stoel liggen en likte laconiek de voorpootjes. Drup drup drup keek hij me met één oog aan.
In een achterafkamertje bij de dierenarts zat ik naast Oscar te wachten tot de narcose effect had. Zijn koppie zakte, zijn oogjes sloten zich. Ongerust voelde ik of hij nog wel ademde. Slap als een vaatdoek lag hij op de behandeltafel. Toen de dierenarts met een pincet zijn ooglid ongeveer uít zijn kas trok, gromde hij zachtjes. Trots keek ik toe. Mijn Oscar is er niet zomaar onder te krijgen met een huis- tuin- en keukennarcose.
Het nieuws blijkt slecht. Nagel in zijn oog, infectie in de oogbol. Zo stoned als een aap keek hij me aan; één pupil het normale formaat, één geslonken tot een messcherp spleetje. "Kijk, dat betekent dat hij pijn heeft," zei de dierenarts. Mijn hart bloedde. "Het zou kunnen zijn dat zijn pupil in die stand vergroeit," zei de dierenarts. "Kan hij zijn oog kwijtraken?" "Nou, daar gaan we vooralsnog niet vanuit," was het bemoedigende antwoord.
Een antibioticaprik. Vier keer per dag een zalfje in zijn oog. Anders zou het wel eens mis kunnen gaan. Het lijkt Oscar niet te deren. Prinsheerlijk ligt hij in zijn stoel en gromt naar Sam als die het waagt in de buurt te komen. Als ik het dopje van de zalf draai, spitst hij de oren en neemt hij een gevechtshouding aan. Ik bereid me voor op opengereten onderarmen. Oscar is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Mijn eenogige bandiet.
