Parklife

We lagen in Kensington Gardens, in de zon. Ik had dorst en krukte naar de newsagent's op de hoek voor chips en mineraalwater. Van een afstandje zag ik hem liggen, grinnikend om zijn boek. Zijn voorhoofd neigend naar roze door de zon. Schoenen en sokken uit. We lachten samen om een grote sportschoolmeneer die push-ups deed in het gras, pakten ons boek weer. Treffende paragrafen las hij voor. Als we opkeken vonden onze ogen elkaar en glimlachten we.

We troffen Rik na veel bellen 'bij welke boom lig jij precies?' en haalden flessen wijn bij het winkeltje om de hoek van zijn tijdelijke appartement aan het park. Ik maakte me zorgen of dat wel mocht, maar Rik bezwoer me dat Engelsen altijd en overal drinken, dus dat ik niet moest miepen. Ik leunde op mijn ellebogen, speelde met een grasspriet en aanschouwde de twee mannen; voor vandaag onbekenden van elkaar, nu verwoed in gesprek over marketing, studie, film, economie, stedenbouw. En over mij, zo af en toe. De zon blakerde, soms voelden we een windvlaag vuil maar verkoelend water van de fontein. De flessen raakten leeg en de zon ging onder. Aangeschoten wandelden we gedrieën door het park naar een goeie Indiër.

Weekendje Londen. Niets gezien. Niets gedaan. Puur genieten.