Hoe het allemaal zo gekomen is..

Als ik 's avonds ga slapen, sleep ik als een soort woelmuis van alles mee naar mijn nestje. Laptop, boeken, borduurwerkjes, noem maar op. Als ik 's ochtends wakker word, wil ik namelijk alles bij de hand hebben. Alles waar ik eventueel misschien zin in krijg. 's Ochtends doe ik dus de woelmuisparade in omgekeerde volgorde. Ik sleep na het douchen laptop, boeken, sigaretten, borduurwerkjes, telefoons, tijdschriften weer mee naar beneden.

Afgelopen zaterdagochtend was het heel mooi weer. Bevangen door een oer-lentegevoel wierp ik de dakterrasdeur open en stapte met gespreide armen naar buiten. Diep de voorjaarslucht insnuivend. Verkwikt pakte ik mijn laptop, telefoon en sigaretten om lentefris naar beneden te huppelen. Ik keek uit naar koffie en een overvol dagprogramma met veel buitenlucht.

Maar ik had dus gympen. En het dakterras was nattig. En op mijn overloop ligt linoleum. Huppelend met laptop onder de arm bleek dit een dodelijke combinatie. Op de allerbovenste tree zwiepte mijn vochtige rechtervoet onder mij uit. Als een soort Amerikaanse worstelaar - die zie je ook altijd een aanloopje nemen en zich dan op hun tegenstander storten - hing ik even in het luchtledige voordat ik met mijn volle gewicht op mijn rechterheup terecht kwam, zo'n 4 treden lager. De laptop had ik tijdens mijn val keurig op het overloopje gedeponeerd. Je moet per slot van rekening voorzichtig zijn met je spullen. Telefoon en sigaretten klemde ik stevig in de hand. Godzijdank.

Versuft probeerde ik op te staan. Been deed niet van harte mee. Eigenlijk wist ik het meteen. Er was iets stuk. Ik wist alleen nog niet wat en hoe erg. Kat Oscar vond het best gezellig dat ik zo op de trap zat en probeerde zich op schoot te nestelen. Ik kon me er net van weerhouden hem te wurgen.

Drie seconden nadenken. In mijn been knijpen. Niks voelen. Nog een keer proberen op te staan. Heel veel voelen. Bedenken dat ik mijn telefoon nog steeds vastklemde. Godzijdank.

Dus:
- Nóóit meer gympen aan.
- Áltijd telefoon bij de hand.
Goede voornemens voor later. Als ik weer kan lopen.