Seriële boekentip

Grappig hoe dingen vaak terugkomen. Iemand heeft het over Carpetland en diezelfde dag sta je achter een busje van Carpetland te wachten tot hij zijn lading gelost heeft. En je te ergeren aan het feit dat ze niet even een parkeerplaats konden opzoeken. Iemand vertelt je dat hij Valentijn heet naar het boek van Hans Andreus en diezelfde week zit een jongen tegenover je in de trein dat boek te lezen. Je herkent vast het principe.

Laatst was ik op een etentje, waar de gastheer en ik regelmatig even naar het balkon vluchtten om te roken. Ik kende de gastheer voor aanvang van die avond niet, maar onze zeven-minuten gesprekken op het balkon waren een genot. Een van die gesprekken draaide om Het Leven van Pi, ofwel Life of Pi. Een boek waar ik jaren terug van heb genoten. Thuis gekomen vroeg ik mij af waar ik het gelaten had. Diezelfde week diende zich het antwoord aan: mijn moeder had het geleend.

Aan tafel bij mijn ouders vertelde mijn moeder dat ze het had gelezen voor een van haar literatuurclubjes. Ze had er van tevoren geen zin in. Net als ik: ik heb wekenlang bij Waterstones om het boek heen gedraaid. Het lag in grote stapels 'Koop mij! Koop mij!' te schreeuwen. 'Ik ben een bestseller! Iedereen leest mij! Doe nou gewoon!' Elke keer pakte ik het op en dacht ik 'Een Indiase jongen in een reddingsboot met een tijger. Jaja. Uhuh. Laat maar.' Tot ik een dag zwichtte en kocht. Het vervolgens drie maanden op de plank heb laten liggen, want ja... een Indiase jongen in een reddingsboot met een tijger. Uhuh. Zal wel. Maar uiteindelijk las ik. En ik lachte hardop. Ik raakte ontroerd. En een beetje boos. En soms verdrietig.

Mama zei: "Geweldig! Ik had er helemaal geen zin in, maar wàt een heerlijk boek!"
Ik knikte geestdriftig.
"En als hij dan met die gesprekken met die mannen! En met die zebra! En op dat eiland! En dat Richard Parker dan niet eens gedag zegt!"
"Huh?" zei ik, en dacht 'Hmm.. wie was Richard Parker ook alweer?'

Kortom: boek teruggevorderd en herlezen. Wéér was ik ontroerd. En een beetje boos en verdrietig. En ik lachte hardop. Nu weet ik wèl wie Richard Parker ook alweer was.

Het grote voordeel van een boek jaren na dato herlezen, is dat je in de tussentijd weer veel andere boeken tot je hebt kunnen nemen, die een andere context bieden. Of dat je dingen hebt meegemaakt, gedacht en verzonnen die een heel andere blik geven.

Probeer het volgende:
Lees Life of Pi, van Yann Martell. Sla kort daarop In The Heart of the Sea van Nathaniel Philbrick open en sluit af met Ahab's Wife van Sena Jeter Naslund.










Driemaal genieten, in context.