Tikkie, jij bent 'm!

Zojuist ben ik virtueel getikt door Rik.
Gezien het feit dat Rik een klein warm plekje in mijn hart bewoont èn ik het een uitdaging vind vijf dingen op het scherm te kwakken die mensen niet van mij weten, doe ik er graag aan mee.

Vijf dingen die je (waarschijnlijk) niet van mij weet:
1. Ik vind het heerlijk om pukkels uit te knijpen, vooral meeëters. Ik heb ooit een keer gedroomd dat ik een pukkel uitkneep waar geen eind aan kwam en ontwaakte extatisch. Er is vast een Freudiaanse verklaring m.b.t. penis-envy voor te verzinnen.

2. Mijn eerste ervaring met de dood was toen ik een jaar of 4 was. Er lag een dode verdroogde regenworm op onze stoep. Mijn redenatie was: een levende worm is zacht en glibberig. Deze worm is droog en hard. Als ik deze worm nu in het water leg, wordt hij vast weer zacht en glibberig en gaat hij weer bewegen en zijn eigen worm-ding doen. Dat was niet zo. Mama legde uit dat de worm voorbij was, in zijn wormzijn. Ik geloof dat ik het soort van begreep. De herinnering staat me in ieder geval levendig bij, inclusief hoe hoog ik was ten opzichte van het tuinmuurtje en dat er witte bloempjes bloeiden.

3. Ik heb een spiegelgezicht. Als ik voor de spiegel sta, doe ik iets heel geks met mijn mond. Iets modelligs. Dat doe ik al ZO lang dat ik niet meer langs een spiegel kan lopen zonder een pruillip te trekken. Ik word niet mooier van die pruillip. Ik zie er een beetje gek uit met die pruillip. En toch kan ik het niet laten. Het is een soort oer-reflex geworden.

4. Ik schaam me er erg voor als self-confessed uiterst niet-racistische moderne Nederlander, maar als er een groepje luidruchtige allochtonen achter me staat op de roltrap, check ik vrijwel automatisch of mijn tas - die ik altijd over één schouder op mijn rechterbil draag - dichtgeritst zit. En elke keer als ik het check denk ik 'Kut, zouden ze het zien? En zouden ze nu denken dat ik elke allochtoon zie als een potentiële tasjesrover?' Het antwoord is cerebraal nee, maar gevoelsmatig toch soort van ja. En dat vind ik best erg van mezelf.

5. Ik sorteerde als kind kralen. Ik had een bestekbak, en heel veel kralen. Eerst sorteerde ik ze in de bak op kleur. Als dat klaar was, gooide ik ze weer door elkaar en sorteerde ik ze op grootte, of vorm. Ook móet mijn wijnglas altijd perfect gecentreerd op het viltje staan en zoek ik altijd de symmetrie-as van een ruimte. Als er een tegelwandje is, wil ik weten wat de middelste tegel of voeg is. Als er schrootjes zijn idem. Ik ben een stiekeme autist.

Dit is heerlijk! Misschien ga ik er een feuilleton van maken!

Mijn vijf nominaties zijn:

Merel Roze: spreekt voor zich, vermoed ik. Ik lees Merel al jaren en waardeer haar blik op de wereld zeer.
Charlotte: omdat ik erg om haar moet lachen, vaak. En zij mijn schoenenmanie deelt, vermoedelijk.
Ilse: omdat ze mijn lieve nichtje is. Ik moet het zonder zussen stellen maar zij vervult de surrogaatrol tot in de puntjes. En is me zeer dierbaar.
Stoere Schrijfster: ze schrijft herkenbaar en invoelend, en deelt mijn passie voor boeken.
Walter van den Berg: er ontbreekt Een Man aan mijn lijstje. Net als ik liever schrijfsters lees dan schrijvers (laat Hemingway maar zitten met al zijn machismo, zeg maar, soort van), lees ik liever blogsters dan bloggers. Maar Walter doet Mooie Dingen. Ook met Martijn van de Griendt, die ik dan weer ken uit een ver ver ver verleden, toen ik 'het deed' met een klasgenoot van hem op de kabk.

Zonder terugtiks, maar Rik is ook zeer de moeite waard.