De V van Vian

Eerder schreef ik dat de voorstelling over Vian me fantastisch leek. Ik neem alles terug. Alles. ALLES!

Na vijf minuten leunde W richting mijn oor en fluisterde "Ooo... wanneer kunnen we weg?"
Ik knikte geestdriftig maar durfde niet. We hadden als guerillastrijders bukkend langs de voorste rij moeten rennen om het zicht van het publiek niet te verstoren. Dat was me net een brug te ver. Achteraf op de dames-wc bleek dat we het zicht prima hadden kunnen verstoren. Dat iedereen ons waarschijnlijk beapplaudisseerd had. En ons gevolgd was, al dan niet bukkend. Het hek van de dam met de schaapjes erover: de hele zaal was binnen een mum van tijd leeg geweest.

"Wat een dráák van een voorstelling! Ik had medelijden met de acteurs dat ze dàt moesten spelen!"
"Sja, de muziek was wel mooi."
"Ja, dat was dan ook het enige!"
Ze wachtten op de nog bezette wc's en tikten ongeduldig met de voet. Ik schaterlachte en zei: "Wat een drama dit!"
"Sja, ik heb er niet zoveel verstand van..."
"Maar het kon je niet boeien dus!"
"Neuh... niet echt nee."
"De verlichting was ook slecht trouwens," mengde Vrouw Vier zich in het gesprek.
"En dat die man dan dat gebitje in deed! En die botjes in hun neus!" kwam er een stem uit wc-hokje linksachter.
"Jaaaaa!! Dat was ècht heel slecht!" zeiden wij wachtende vrouwen in koor.
"Ik heb er natuurlijk niet zoveel verstand van.." zei Vrouw Twee
"Maar vond je het goed? Of niet?" zei wc-hokje rechtsvoor.
"Mwah..."
"Dan heb je er toch genoeg verstand van? Als je weet of je het goed vindt of niet?" klapte Vrouw Vijf haar wc-deurtje open. Wc-hokje rechtsvoor uhuh'de instemmend.

"Het was gewoon een kutvoorstelling!" zeiden wij wachtende vrouwen in koor, "En nu moet ik plassen!"