Spannend!

Vanmorgen lag ik te soezelen in mijn bed. Soezelen is soezen, maar dan wakkerder en gelukkiger. Ik dacht terug aan een ex-vriendje die ik ooit skiles gaf. Hij had nog nooit in de sneeuw gespeeld en ging in spijkerbroek en colbertje als een soort kanonskogel de Spaarnwoudse helling af. Zwaaiend met zijn stokken. Blosjes op de wangen. Af en toe sneeuw happend. Hij vond het fantastisch. Was gebroken, want had spieren gebruikt waarvan hij het bestaan niet vermoedde.

Nèt op dat moment, toen de herinneringsglimlach om mijn lippen speelde, smste vriendin M. Of ik zin had om te skiën, vandaag, of morgen, of overmorgen, of ergens binnenkort in ieder geval. En of ik dat al durfde, met mijn voormalig gebroken been.

Ik sprintte naar de douche. Glunderde onder de stralen. Haalde mijn rommelhok omver om mijn skischoenen te vinden. Checkte of de muts van vorig jaar nog steeds kon. Zit nu in mijn skibroek en een degelijke coltrui te wachten tot ze me op komt halen.

Ja, ik durf. Maar ik vind het wel spannend!