Rrrrrooyackerrrs, Kampsssenkamps

Diep in de catacomben van de Kleine Komedie zaten we te wachten tot de voorstelling zou beginnen. Kilometers kabel slierden om onze voeten. Af en toe kwam een jongen met een glitteroorbel en een door zijn afzakkende spijkerbroek zichtbare bloemetjesboxer stekkers lostrekken of stekkers aansluiten. Gewapend met een rol gaffertape. Het zou de gaffer wel eens kunnen zijn.

W hulde zich in stilzwijgen. Hij was zo ziek als een hond, maar moest aanwezig zijn voor het geval er iets mis zou gaan met het autootje. Ik hulde mij in stilzwijgen want had stress. Er waren geen stoelen voor ons gereserveerd, dus we moesten op het laatste moment van achter het toneel de zaal in miechelen om onbezette plaatsen in te nemen. Ik had stress, want ben héél slecht in dat soort semi-illegale acties. Bovendien was de voorstelling uitverkocht. Ik voorspelde rampspoed, stoelsgewijs.

In de kleedkamer ernaast hadden twee tv-mensen zich verschanst. Temidden van weer een heleboel kabel en allemaal apparaten met flitsende lampjes en veel schakelaars. Wij troostten ons met de gedachte dat we - als er geen stoelen meer waren - de voorstelling zouden kunnen zien op hun monitor.

"Rrrrrooooyackerrrrs, Kamps en Kampssss. Kampsenkamps. Kampsssenkamps. Hartelijk welkom mensen. Hartstikke leuk dat jullie er zijn. Hartstikke leuk. Leukleukleuk. Harrrrtstikke leuk. De voorstelling van Rooyackerrrrsss, Kampsenkamps. Kampsenkamps. Hartstikke leuk. Eentweedrieviervijfzeszevenachtnegentien. Tientientientientien. Tientien. Harrrtstikke leuk. Welkom. Welkomwelkomwelkom. Wellllkom. Leukleukleuk. Leuk dat jullie er zijn. Het wordt een leuke voorstelling. Het wordt een minder leuke voorstelling. Het wordt geen leuke voorstelling. Welkomwelkom iedereen. Harrrrrtstikke leuk. Leukleukleuk."

We hoorden het soundchecken via de vele apparaten met flitsende lampjes en veel teveel schakelaars. Het klonk allemaal Harrrrtstikke leuk. Leukleukleuk, maar ik had er niet zoveel vertrouwen meer in. W keek nog steeds amechtig ziek zwijgend voor zich uit en ik beknaagde mijn nagels.

In de zaal bleek mijn stress overbodig. Stoelen zat, hoewel ik pas opgelucht adem haalde toen de deuren daadwerkelijk dicht gingen.
Bij de eerste scene dacht ik "Huh?'
Bij de tweede scene dacht ik "Ha!"
De derde scene deed mij "Hahahahaha!" ontsnappen.

Het was een goeie voorstelling. Ik heb me gek gelachen. Ook W, die de voorstelling al acht keer gezien had en op wier voorhoofd je nog steeds een ei kon bakken, grinnikte.


En het autootje.. Natuurlijk stal het autootje de show. Al geef ik toe dat ik lichtelijk bevooroordeeld ben jegens autootje.

Rooyackers, Kamps & Kamps, over een maand op tv. Leukleukleuk. Harrrrrtstikke leuk.