Van oude mensen...

Ze waren oud. Stokoud. Oud en heel klein. Hij in een beige regenjas, zij in een frivole donkerrode mantel. Ze namen de hele breedte van de stoep in. Hij zoals het een gentleman betaamt aan de buitenkant. Samen droegen zij een lege linnen boodschappentas. Elk één hengsel.

"We moeten de eieren niet vergeten."
"Nee. We moeten de eieren voor het ontbijt niet vergeten."

Opperste harmonie.