Snapshot van het weekend

Ik ben ondergedoken geweest. Een heel weekend ondergedoken geweest. Ik ben naar een hip feest gegaan, ik heb een première van een heel fijne dansvoorstelling meegemaakt, ik zat in een mij onbekende buurtkroeg, ik heb de laatste koopzondag voor Sinterklaas getrotseerd en ik heb vooral op grote dikke wollige roze wolken gedreven. Precies die kleur roze van het mooie nieuwe truitje dat ik vandaag kocht bij de Hennes.

Tout kunstig Rotterdam was op het hippe feest en ik heb mij de ogen uitgekeken; minzaam glimlachend naar degene aan wie W me nu weer voorstelde. Ik kende er niemand, hij iedereen. Ik voelde me bij vlagen een wormvormig aanhangsel en bij vlagen het centrum van het universum. Ik werd betast door een foute vrouw en dronk liters water. Ik wachtte op Jules Deelder die zou draaien, maar moest het doen met disco en gabber. Gabber is waarschijnlijk weer retro chique bij tout kunstig Rotterdam. Er waren mensen met slagershoedjes op het hoofd. Er waren mensen met kunstig nonchalant haar die in de spiegel uitgebreid hun nonchalante haar bijwerkten. Er waren mensen met heel lange krullige baarden. Er waren mensen die elkaar uitgebreid luchtkusten. Er waren mensen die bekend zijn van de film. Er waren mensen die best onze laatste drankmuntjes wilden hebben. Er waren mensen die ik via-via kende. Er was geen licht in het toilet zodat volkomen onbekenden de wacht voor je hielden als je moest plassen omdat de deur open moest blijven om licht toe te laten. En vice versa. Als dàt niet een bonding moment is weet ik het ook niet meer.

De volgende avond dansvoorstelling. Ik roep elke keer als ik naar een voorstelling ga: "Ik moet dit vaker doen!" maar het komt er nooit van. Maar nu: "Ik moet dit vaker doen! Maar dan echt!" Gatcho deed me hardop lachen. Dat heb ik bij een dansvoorstelling nog nooit meegemaakt. Er ging van alles mis: dansers scheurden uit hun broek, decorstukken deden niet wat ze moesten doen, pirouetjes waren a-synchroon. Dat was echter niet waar ik om moest lachen. De mimiek, het spel, de passen.. ik heb met volle teugen genoten en gelachen. Een dansvoorstelling die dat met je doet is een Goed Ding.

En vandaag: sja, wat zal ik ervan zeggen... Ik heb truitjes gekocht. Ondanks de Sinterklaasdrukte heb ik mij een weg door de Hennes weten te vechten naar eerst de paskamer en vervolgens de kassa. Allemaal truitjes met glitters gekocht. Ik ben net een ekster. Als het glittert wil ik heb hebben Hebben HEBBEN. W leunde geduldig tegen kledingrekken en hield af en toe een trui omhoog die ik ook moest hebben Hebben HEBBEN.

Al met al was het een goed onderduikweekend, ook al reden we in zijn 3 op de snelweg, was zijn fiets door een eikel met een andere fiets en geen ruimtelijk inzicht vastgezet aan een slot dat bij herhaaldelijk proberen gelukkig door te knippen bleek met een antieke betonschaar, was het koud en vochtig in zijn huis, regende het, moest hij nog even een klus doen op zaterdagmiddag.

Hij doet me een heel weekend onderduiken en zelfs mijn telefoon thuis vergeten. Ik voorspel ons een gouden toekomst.
Mijn telefoon vergeet ik namelijk NOOIT!