Het meisje met de prei

Met collega E onderweg:

"Jeetje, wat mooi, kijk dat eens! Helemaal groen-grijs!"
"Dat is prei, annemárie."
"Is dat prei? Dat is geen prei."
"Jawel, dat is een veld prei."
"Oh wacht! Dat witte stuk van prei zit natuurlijk onder de grond! Sjee, nog nooit bij stilgestaan."
"Djeez annemárie, ontzettend stadskind. Dit is basiskennis."
"Ja, voor groningers ja."
"Weet je hoe een veld aardappelen eruit ziet?"
"Oh wacht, verdomd, het is ècht prei!"
"Geloofde je me niet? Dat vind ik nou echt irritant; ik leg het je helemaal uit en dan geloof je me niet!"
"Ja, maar ik vertrouw altijd alleen op mijn eigen ogen."
"Ja, irritant dus."
"Aardappelen hebben witte bloemen toch?"
"Nee, niet altijd. Kijk! Dàt zijn nou aardappelen."
"Echt? Ik krijg even een cursusje akkerbouw hier."
"Ik zal je nog wel eens meenemen naar Groningen voor een cursusje akkerbouw..."