De monnik

Cadeautje kopen. Cadeautje kopen bij een afzichtelijke winkel met veel draperiën en nare kandelaars en kussentjes en twinkeltjes en glittertjes en tierelantijntjes; heel erg precies fout.

Midden tussen de tierelantijntjes en twinkeltjes zat een grote vrouw in vormeloze jas, met vrijwel kaalgeschoren hoofd. Met haar enorme handen graaide ze in de schaaltjes kralen. De verkoopster wiebelde er kwelend omheen.
"Ja, die is ook schattig hè. Eééénig, die kleurtjes."
"Hmmm."
"We hebben ook draakjes. Heel decoratief."
"Hmmm."
"Of yin-yang misschien? Geloofhoopenliefde? Die blauwe? Staat prachtig bij uw jas."
"Het is niet voor mij, het is voor mijn moeder."
"Dan houdt uw moeder wel van mooie dingen hè, haha. Ja, die sneeuwpop is ook kostelijk."
"Hmmm."
"En heeft u dat vogeltje gezien? Schattìg, werkelijk. U heeft trouwens ook prachtige oorbellen in."
"Eigenlijk vind ik ze te opzichtig voor een boeddhistische monnik."
"U bent boeddhistische monnik?"
"Ik ben boeddhistische monnik. Maar ik doe die oorbellen een beetje voor mijn moeder. Die vindt dat leuk."
"Ik vind ze anders helemaal niet opzichtig hoor! Ze zijn zo.. zo.. zo transparant!"
De boeddistische monnik tikte met haar wijsvinger tegen de enorme kristallen die aan haar oorlel bungelden.
"Ik vind ze behoorlijk opzichtig. En ik mag eigenlijk helemaal geen opsmuk. Als monnik. Überhaupt niet. Maar mama vindt het zo leuk."
"Maar ze zijn juist prachtig.. ja.. transparant ja! Ik houd ook vreselijk van transparant. Daarom vind ik plexiglas ook zo mooi."
"Plexiglas?"
"Ja, plexiglas ja."
"Is niks voor mij. Zoveel mogelijk natuurlijk hè, als boeddistische monnik."

Ik voelde de kloof tussen beiden zich verwijden. De monnik boog zich weer over de schaaltjes kralen en de verkoopster parelde het zweet van verkoopinspanning op het voorhoofd. Ik zag haar vertwijfeld zoeken naar een raakpunt.

"We hebben ook zilveren boeddhaatjes! Héél schattig! Werkelijk enorm leuk, met die dikke buikjes!"
"Zilveren boeddhaatjes?" spitste de monnik haar oren.

Raak.