Beetje boos: ik

Beetje boos. Nou ja, beetje boos.. vertoornd, eerder. Eigenlijk ben ik nu op de toppen van mijn rechtmatige woede dit postje aan het tikken. Ik zal je zeggen hoe het zit.

Surprises, gedichten.. het is allemaal niets voor mij. Laat mij met Sinterklaas maar lekker bij de ouders zitten en warme chocomel drinken met mandarijntjes toe. Ik hoef geen cadeautjes. Zeker niet als dat betekent dat ik zelf ook met pleerollen en crèpepapier in de weer moet. Dit jaar heb ik Sinterklaas volkomen genegeerd. Ik denk niet dat het hem erg veel kon schelen. Mij ook niet.

Vriendin M heeft een soortgelijke hekel aan Sinterklaas. Haar familie dwingt haar er echter toe. Dit jaar nam zij het heft in eigen hand: zij organiseerde zelf het familiesinterklaasgebeuren. Vriendin M heeft een broertje en een broer. Haar broertje heet Jan. Haar broer heet Guus. Guus heb ik meerdere malen ontmoet. Een zeer charmante krullenbol, met een vriendin als een wals. Niet alleen uiterlijk is zij net een wals, ook qua persoonlijkheid komt ze aardig in de richting. Het is zowel vriendin M als mij een raadsel wat hij in haar ziet.

Vriendin M had een briljant idee voor het familiesinterklaasgebeuren. Ze stuurde haar familieleden een mini-schilderijdoek en een potje verf. Iedereen kreeg een andere kleur. Het hele pakket paste net in een A4 envelop. Opdracht was om doek en verf te gebruiken om een kunstwerkje/prutswerkje te maken, eventueel met gebruik van extra materialen, als er maar geen andere verf gebruikt werd. Bij het eten zouden de kunstwerkjes onderling verloot worden.

Briljant idee, vond ik. Niet alleen kan je je zelf helemaal uitleven aan knippen, plakken, schilderen, borduren, prutsen en kunsten. Ook krijg je een Uniek Persoonlijk Ding, gemaakt door één van je dierbaren.

Die dierbaren dachten daar anders over. Nou ja, De Wals dacht er anders over. Zij was zo opgetogen over haar kunstwerkje dat ze de halve avond luidop hoopte dat Guus haar lootje zou trekken, zodat ze het weer mee naar huis kon nemen. Guus trok haar lootje niet; Jan trok haar lootje. De tweede helft van de avond hebben Guus en zijn Wals geprobeerd hun cadeautje te ruilen met het zijne. Ze moesten en zouden hun eigen prutswerk weer meenemen naar huis. Jan trapte er niet in en wilde zijn cadeautje niet afgeven.

Bij het naar huis gaan, zag vriendin M de Wals het cadeautje van Jan in haar tas steken. De rest van de familie heeft geprobeerd het cadeau nog terug te vorderen, maar Guus en de Wals wilden er niets van weten. Jan bleef cadeauloos achter.

Een mongooltje beroven van zijn sinterklaascadeau; dat is echt heel laag. Lager dan laag. Ik ben boos. Erg boos. De Wals mag van mij stikken in haar eigen kunstwerk. En gedemoniseerd worden op internet. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij.

Pffff... wàt een trut!