Ochtendgeluk

De laatste weken ben ik met geen stok mijn bed uit te krijgen 's ochtends. Ik voel iets heel tegennatuurlijks aan opstaan als het buiten nog donker is. Ik snooze, en snooze, en snooze nog eens. Draai me om. Snooze nog een keer. Uiteindelijk spring ik gestresst uit bed en ren tanden poetsend onder de douche door terwijl ik mijn linkersok hinkend probeer aan te doen. Binnen 5 minuten van mijn warme bed op de koude stoep lukt me, deze dagen. Puur omdat ik ZO graag nog even mijn neus in het warme kussen steek en gelukszalig mijn tenen strek onder het warme dekbed.

Vanmorgen was er geen ontkomen aan: 10 uur in Leeuwarden. De wekker ging en ik kreunde van ellende. Ik heb mezelf maar één snooze toegestaan, en toen moest ik toch echt op een onmenselijk tijdstip hinkend onder de douche door rennen.

Het voordeel van op onmenselijke tijdstippen in de auto kruipen is dat remlichten in de file allemaal heel goed zichtbaar zijn, in het donker. Het voordeel van op onmenselijke tijdstippen in de auto kruipen is dat je soms met opgaande zon over de afsluitdijk mag rijden. En genieten.


En ja.. de ruiten van mijn twingo zijn heel vies.