Weer thuis

Ik ga op vakantie en ik neem mee:
- vijf boeken; ik ga per slot van rekening vijf dagen weg
- mijn laptop; aan de Moezel is het vast goed schrijven aan mijn boek
- mijn nichtje Ilse; broodnodig voor wijntjes en conversatie
- mijn mini-nichtje Femke; om in haar wangen te knijpen en stiekem 'tante annemárie is lief' te leren zeggen

Ik ga naar huis en ik neem mee:
- twee kilo minder; vanwege anderhalf etmaal pendelen tussen toilet-wegens-overgeven en bed. Doodziek was ik. En heel zielig.
- twee dozen lokale prijswinnende wijn. Om uit te delen maar vooral lekker voor mezelf. Als ik daar niet kan drinken doe ik het thuis wel. Ha!
- een hernieuwde liefde voor yahtzee
- een onaangeroerde laptop wegens onaangeroerd boek
- en vooral: de welhaast onbedwingbare neiging om mijzelf tante annemárie te noemen. Tante annemárie heeft zoveel neuzen geveegd, wangen geknepen, Femke's opgetild en speeltjes aangegeven dat tante annemárie nu de katten aanspreekt met "Zal tante annemárie even eten voor jullie maken? O nee, kut! Zal baasje even eten voor jullie maken?"

Tante annemárie is weer thuis. Het huis staat er nog. De katten leven nog. Tante annemárie is alleen nog even in identiteitscrisis.
Langzaam voel ik mezelf tante-af en weer gewoon annemárie worden. Of baasje.