Het meisje dat een jongen wilde zijn

Nadine, heette ze. Het had net zo goed Stefan kunnen zijn, of Hans, of Kurt. Ze zat met haar vrienden te dobbelen. Wijdbeens, grote pul bier voor zich. Later hoorden we dat het alcoholvrij bier was. Ze had een drankverbod. Een keertje de kerstverlichting in brand gezet, een prullenbak op het toilet. Brandweer uitgerukt, rookschade.

Ja, problemen thuis. Een schreeuw om aandacht. Haar vader slaat haar en het hotel is haar tweede thuis. Ze zit er altijd. Men vangt haar op zo goed het kan. Een alcoholverbod, maar wel de mogelijkheid haar huis even te ontvluchten.

Ze rookte haar sigaret tussen duim en wijsvinger en stompte haar vrienden op de bovenarm als die een potje wonnen. Kort geblondeerd haar in een kuif, grote gympen, vormeloze trui. Het was geen mannelijk meisje, het was een jongen, uiterlijk. Behalve dat ze meisje was.

Als ze alleen was staarde ze in haar pul bier en rookte sigaret na sigaret. Haar blik moe en moedeloos. Als haar vrienden kwamen veerde ze op. Was ze man met de mannen. Jongens onder elkaar. Stoere verhalen, luid gelach.

Tot mijn nichtje Femke vanuit haar kinderstoel oogcontact zocht. Even was het jongenmeisje een meisje. Nadine speelde kiekeboe met Femke van achter de menukaart. Ze giechelden allebei.
Haar vrienden dobbelden en hadden niets in de gaten.