Vakantie

Wat is dat toch met ontbijtbuffetten? Buffetten in het algemeen? Als ik vreselijk veel eten voor me uitgestald zie sla ik op tilt. Ik verlies elk gevoel voor realiteit. Mijn bord raakt als vanzelf overladen met ei, spek, croissantjes, plakken brie. Ik neem wel drie bakken cornflakes en hmm.. die halve perziken zien er ook goed uit. Ik vergeet alle tafelmanieren en mijn tafel ziet eruit als een slagveld. Kruimels, klontjes ei, druppels honing. Driekwart van wat er op mijn bord ligt, blijft daar liggen. Beknabbeld en beduimeld. Mijn ogen zijn altijd groter dan mijn maag, als het om een buffet gaat.

Ilse en ik zijn op vakantie. Mini-vakantie. Ons oorspronkelijke plan was om een week met onze kont in de zon te gaan liggen, maar ons beider creditcard was uitgeput. Nu zijn wij in het pittoreske Nittel, aan de Moezel. Vele wijnhuizen en uitzicht op de rivier als je met ware doodsverachting en je linkerteen om het kozijn geslagen uit het raam hangt.

Hoe komen wij in Nittel? In godsnaam? Ilse heeft hier al vele dagen doorgebracht: trappen schurend, muren brekend, kelders schilderend. Gisteren liet Marco - eigenaar van het hotel en een vriend van Ilse - het fotoboek zien van de verbouwing. Mijn anders zo hooggehakte nichtje wierp met bouwhelm op de kop matrassen uit ramen, hanteerde daadkrachtig de sloopbeitel en lachte van achter haar stofmasker.

Wij zijn op vakantie. Af en toe springen we bij in de bediening. We drinken vele flessen goeie Riesling en soms een glaasje Sekt. We dobbelen, lezen en praten tot we erbij neervallen. We smeden plannen voor een dagje Trier, een wijnproeverijtje of gewoon een dagje niksdoen in de sauna. Ilse wijst op muren en plafonds die zij eigenhandig geplaatst heeft. Marco en Esther schuiven aan als ze tijd hebben en onthullen hun verdere plannen met het hotel.

We zijn op vakantie.. en ik voel me thuis.