Plopperdeplop

In mijn jaren '30 huis - waar niet genoeg ruimte is om een decente keuken in te richten - heb ik mijn best gedaan een vet stoere designkeuken in de keukenruimte te proppen. Mijn ex en ik deden dat, om eerlijk te zijn. Toen ik het huis kocht stond er een Ikeaatje in. Precies zó ingericht dat je met je linkerbeen op de trap moest staan als je in de koekenpan wilde roeren. Wokken was uitgesloten. De kraan kon niet aan als je het keukenkastje open had, dat idee. Logistiek een onmogelijke keuken.

De container stond voor en wij wierpen moedig het Ikeaatje erin. Nadat we ruzie hadden gemaakt tijdens het de-trap-af-tillen, dat wel. Wij waren niet zo goed in dingen de trap op en af transporteren, ex en ik. Althans niet samen.
We bikten muren af, trokken de vloer en het plafond eruit en wachtten met smart op mannetjes die gasleidingen gingen omleggen. Al met al hebben we een maand lang magnetronvoer gegeten, ex en ik. De jachtschotels en lasagnas kwamen ons de neus uit. Ex ging hem namelijk helemaal zelf monteren, en sja.. dan duurt het wat langer allemaal.

Na een maand stond hij te pronken, de nieuwe keuken. Inclusief vaatwasser. O o o, wat was ik gelukkig met mijn vaatwasser. Ex vond alleen dat niet alles in de vaatwasser mocht, dus dat we ook nog met de hand onze pannetjes moesten doen. Hier kwam een probleem om te hoek kijken: ex was erg van de orde en netheid. Dit in grove tegenstelling tot mij. Ex vond dus a) dat we bepaalde dingen nog met de hand moesten afwassen en b) dat er geen afwasborstel op het aanrecht mocht liggen. Onze RVS aanrechtbladen moesten maagdelijk het plafond tegemoet glimmen. Geen voorraadpotten, geen afwasborstels, geen zoutvaatjes.

Jarenlang heb ik de afwasborstel uit de diepste krochten van mijn aanrechtkastje moeten opdiepen als ik een pannetje wilde schrobben. Jarenlang kreeg ik op mijn flikker als ik hem vervolgens op het aanrecht liet liggen. Ex ging het huis uit en ik werd gegrepen door een woest gevoel van vrijheid. Het eerste dat ik deed was voorraadpotten aanschaffen. Het tweede was altijd de afwasborstel op het aanrecht laten liggen. Ik had een afwasborstelvormige kalkvlek op mijn prachtige glimmende RVS aanrechtblad.

Hoewel we triomfantelijk het Ikeaatje in de container gedonderd hebben, al die jaren terug, sluipt de Ikea nu weer slinks mijn keuken in. Ik ben namelijk fan. Sinds kort ben ik enorm fan. Van de Plastis. Geen afwasborstelvormige kalkvlek meer, maar een overzichtelijk kalkrondje.



En een heerlijke 'plop' als je hem lostrekt van het aanrecht. Eigenlijk is het mij vooral om die 'plop' te doen. Héél af en toe 'plop' ik zelfs zonder te schrobben.