Closet Christian

Vriendin M en ik hebben serieus Rouvoet overwogen.. We vinden Rouvoet namelijk een goed debater en een Integer Mens. Het is altijd prettig geregeerd te worden door een Integer Mens. Bovendien heb ik zo links en rechts gehoord dat hij politicus van het jaar was - twee keer - en dat ambtenaren hem vrijwel unaniem tot beste Tweede Kamer-lid kozen. Het enige probleem met Rouvoet is dat hij een Christen is. Helemaal niet erg; Christelijke normen en waarden. Daar ben ik ook aanhanger van, van die normen en waarden. Maar De Kerk, dat vind ik een verschrikkelijk ding.

Misschien vind ik De Kerk een verschrikkelijk ding omdat mijn moeder is opgevoed door een streng-gereformeerde godsdienstwaanzinnige manisch-depressieve vader. Zij mocht vroeger helemaal niets, behalve schijnheilig en angstig zijn.

Misschien vind ik De Kerk een verschrikkelijk ding omdat ik vroeger op een nonnenschool heb gezeten. (Collega T: "Wat?!! Jij?!! Een NONNENSCHOOL?!!" en hij reed bijna de vangrail in.)
Ik heb op een nonnenschool gezeten. Bij ons was het de omgekeerde wereld: waar je in amerikaanse films de cheerleaders als summum van populariteit ziet, waren bij ons de solo-zangers in het kerkkoor dat summum. Bovendien werd er gruwelijk gepest en was het de kliekigste hardste school waar ik ooit deel van ben geweest. Ik zat in het kerkkoor, dus ik was 'the best thing since sliced bread', zonder dat ik daar verder ook maar IETS aan algemeen fatsoen voor aan de dag hoefde te leggen. Heel vreemd.

Misschien vind ik De Kerk een verschrikkelijk ding omdat ik überhaupt niet zo van massa-bewegingen van niet-relativerende mensen hou. En van mensen die dingen aannemen zonder er zelf verder over na te denken. En vooral van mensen die dingen verkondigen en op hun woord geloofd willen worden.

Misschien vind ik De Kerk een verschrikkelijk ding omdat ik laatst een bijzonder Christelijke Collega in mijn auto had, naar het noorden van het land, dus hééél ver. Een dusdanige Christen dat hij zichzelf Gristen noemt.
Ik ben zeer nieuwsgierig van aard en vroeg dus hoe het in zijn hoofd zat met relaties, sex voor het huwelijk, familie, abortus, normen, waarden, tradities, euthanasie.
Hij zei lachend:
"Ja, huhu! Ik moet natuurlijk niet met een meisje als jij thuiskomen!"
Waarop ik gepikeerd (na vijf minuten, want toen bezonk het pas) vroeg:
"Wat bedoel je precies met 'een meisje als ik'?"
"Nou ja... Zo iemand met tatoeages. Iemand die rookt en drinkt en vloekt en een luide mening heeft."
En ik dacht: 'Is het dan helemaal niet belangrijk dat ik gewoon een heel fatsoenlijk mens ben? Dat ik luister, mensen uit de brand help? Lief ben voor dieren? Dat ik niet steel? Dat ik mensen van goede raad voorzie als ze erom vragen en dat ik daar vanaf zie als ze dat niet doen? Dat ik stop voor zebrapaden? En voor overstekende eendejonkies?'

De Christen Unie is niet voor mij. Ik ben weliswaar een Closet Christian, qua normen en waarden, maar een Grìsten; dat zal ik nóóit zijn.