ABC

Bij het postkantoor stond een mevrouw. Ze prutste met de pakketjesweegschaal en vroeg me of ik haar even wilde helpen. Maar natuurlijk! Behulpzaam als ik ben, stond ik gezwind aan haar zijde, in de veronderstelling dat ik iets met weegschaal of pakketje moest doen. Maar nee, ze duwde me een adresboekje in de hand en vroeg of ik een bepaalde naam wilde opzoeken en dan dat adres voor haar op een papiertje wilde schrijven. Ik sloeg heel eventjes steil achterover; figuurlijk dan.

Natuurlijk ben je je ervan bewust dat er mensen leven in Nederland die analfabeet zijn. Natuurlijk weet je dat dat bestaat, heb je de verhalen gehoord over de schaamte en de trucs die analfabeten uithalen om niet te hoeven lezen. Deze mevrouw straalde niets van schaamte uit. Ze was gewoon heel praktisch: ik kan niet lezen en schrijven, dus ik ga iemand vragen om me daarbij te helpen. Ik vroeg me af hoe het kon dat ze ondanks die praktische instelling waarschijnlijk nog nooit een cursusje heeft gepakt of een lesje heeft genomen. Ze leek me nogal daadkrachtig. Daadkrachtig en analfabeet.

Ik bleef een tikkie beduusd achter en telde mijn zegeningen.