Doorbreek het Patroon!!

Vriendin W en ik zijn naar de atelierroute Delft geweest. Punt 1 omdat we dat leuk vinden, Punt 2 omdat een vriendin van vriendin W open atelier hield met leuke tasjes en dingetjes. Ik ben een sucker voor leuke tasjes en dingetjes.

Na een overkill aan leuke tasjes, leuke schilderijtjes, leuke beeldhouwwerkjes en af en toe iets ècht adembenemend moois besloten wij nog even een kopje koffie te gaan drinken. Nu is vriendin W op een moment in haar leven aangekomen dat Dingen Anders Moeten. Het is dus helder: het gesprek gaat dan natuurlijk over Dingen Anders en Beter.

Als mens ben je een product van je opvoeding, de opvoeding van je opvoeders (tot in de eeuwigheid terug) en je sociale omgeving. Patronen herhalen zich. Toen vriendin E - ter illustratie van wat een geneogram precies ìs - de mijne maakte, schrok ik me een hoedje. Meerdere hoedjes. Allerlei verbanden die ik nog nooit eerder had gezien werden ineens pijnlijk duidelijk. Volgens mij is het verdomd lastig het patroon te doorbreken op het moment dat je het niet eens zíet. Om even Dr. Phil te quoten: 'You cannot change what you don't acknowledge'. Hij roept dit vaak genoeg om mij tot jeukens toe te irriteren, maar de beste man heeft een punt.

Een tijdje terug hoorde ik een man-achter-een-katheder spreken over de veelheid aan keuzes die de huidige generatie heeft. Hij betrok het voornamelijk op banen. Vroeger was je opa timmerman, je vader timmerman, dus jij werd ook timmerman. Nu hoeft dat ineens niet meer. Alles is opengebroken, baansgewijs. Het is niet meer vanzelfsprekend dat je in voetstappen volgt en het is niet meer vanzelfsprekend dat je je eerste baan tot je pensioen uitdient.

Hetzelfde geldt volgens mij voor de familie- en sociale patronen en psychische hokjes waar je in zit. Vroeger moest je niet lullen maar poetsen, en nu is lullen over het Hoe en het Wat en het Waarom accepté. Laat dat poetsen maar zitten. Tot dusver open deuren, maar het is wèl interessant om erbij stil te staan dat onze generatie (ruim genomen) de eerste is die dit meemaakt.

Ik merk het bij mijn vrienden. Men dobbert een beetje. Men dobbert in een lek opblaasbootje op een zee van onzekerheden en keuzes die gemaakt moeten worden, maar die je eigenlijk niet wìl maken omdat je gewoon nog niet zo goed snapt hoe dat nou zit met het doorbreken van patronen en wat je patroon überhaupt ìs. Vriendin W is lang niet de enige die een moment van Alles Moet Anders meemaakt. Ik zie vele generatiegenoten ronddobberen en vertwijfeld om zich heen zoeken naar peddels en botenplaksets.

Er is een ware epidemie van psychotherapie bij Mijn Mensen. En dat is een Goed Ding. Vuist in de lucht en Doorbreek het Patroon!

Of koop gewoon leuke tasjes en dingetjes, als dat helpt.