De politie is je Beste Vriend

Vanavond ben ik naar Forever geweest. Prachtige film, vooral gaan kijken. Negeer deze tip niet.

Bij het napraten met een wijntje in het filmhuiscafé verliet mijn gezelschap mij om te gaan pinnen. We hadden ons die avond namelijk blut gegeten, gekeken en gedronken. Op het moment dat ik alleen gelaten word ergens in een café heb ik 2 overlevingsstrategieën:

1) mensen smsen over hoe leuk de avond is (mits de avond leuk is)
2) luisteren naar de gesprekken om me heen

Ik kan namelijk niet zo goed alleen zijn. Misschien is het een trauma door mijn bestaan als enig kind. Misschien ook niet.

Nadat punt 1 afgewerkt was, concentreerde ik me op punt 2. Het tafeltje naast mij werd bevolkt door twee vrouwen; we zullen ze Blond en Krul noemen.

Blond: Maar Sint Maarten dus?
Krul: Ja, of Dominicaanse Republiek. Daar heb je van die all inclusives.
Blond: Lekker ja.
Krul: Uhuh, dan hoef je tenminste niet naar buiten
Ik in gedachten: Euuuhhh??
Krul: Wil je nog een drankje?
Blond: Neem jij er nog een?
Krul: Durf je dan nog naast me te zitten in de auto?
Blond: Mwah... heb je veel gedronken dan?
Krul: Ja, wel iets teveel ja.
Blond: Heb je je politiepasje bij je?
Krul: Ja
Ik in gedachten: O??
Krul: Maar das eigenlijk nog veel erger.
Ik in gedachten: Uhuh!!
Krul: Ach, we nemen er nog een. Wat wil jij?
Blond: Doe mij maar een wijntje.

Op dat moment zwalkte Krul de trap af - met flair, dat moet gezegd - en zwalkte weer terug met twee wijn. Zij ging zitten, likte haar lippen en zei: "Gelukkig heb ik mijn pasje bij me."

Ik heb ze bij het weggaan een half uur voorsprong gegeven.