Gemiste kans

Vanmorgen onderweg naar mijn klant aan het Museumplein nam ik een tussendoortje door de P.C. Hoofttoestand. Dranghekken. Veel mannen in uniform. Ik raak altijd een beetje in de war van mannen in uniform. Niet dat ik ze opwindend vind, maar in de auto krijg ik wel altijd de neiging èxtra onschuldig mijn ligaatje te eten en ze met grote schaapherderinnetjesogen aan te knipperen door mijn voorruit. Zo van 'Ik reed niet te hard!' en 'Nee!! Die fietser sneed ik niet hoor! Die moest sowieso al stoppen!'

Dranghekken dus. Mannen in uniform; politie, parkeerwachten, straatvegers. Die laatste bungelen onderaan de uniform-pikorde, kon ik vanuit mijn Twingo observeren.

Met een Twingo door de P.C. Hoofttoestand. Ik werd niet alleen genegeerd door de politie maar ook door markies-uitrollende winkeliers en door verdwaalde bijna-BN-ers. Zelfs de straatvegers gunden me geen blik waardig. Ik knaagde mijn koekje en laveerde langs hek en uniform en winkelier.

Aan het eind van de P.C. Hooftdinges zit een vreselijk mooie winkel. Ik wierp een blik in de etalage. Er hing een vreselijk mooie jurk. Gazen mouwtjes, geen rug, borduursels op de kont. Ik ben kledingtechnisch een sucker voor borduursels. Slikte mijn liga een tikkie verlangend naar binnen. Bedacht me dat het vast het soort jurk is waar geen prijskaartje aan hangt.

Vanavond is mij duidelijk geworden waarom zoveel mannen in uniform mijn twingo negeerden. Waarom de dranghekken.

En ik was potdorie precies goed geschoeid vandaag! Als ik dat had geweten! Had ik nu borduursels op mijn kont!