Training

Ik ben egocentrisch. Héél egocentrisch zei ik zelfs. Maar egocentrisch betekent ook een heleboel goeie dingen. Impulsief, namelijk. En impulsief: nouounou, God weet dat ik impulsief ben. En dat dat best goed is, want het resulteert in een heleboel paar nieuwe schoenen. Waar ik vervolgens weer heel egocentrisch blij mee kan zijn.
Zo lang ik niet met mijn nieuwe stiletto's op andermans tenen ga staan omdat ik daar nu eenmaal wìl staan. Zo lang ik dat niet doe, ben ik niet schadelijk egocentrisch. Misschien ga ik wel eens op mijn bek, omdat ik even niet stilsta bij anderen. Maar vervolgens léér ik daar wel weer van. Dat ik even iets minder egocentrisch moet ogen, bijvoorbeeld. Ik mag het wel zijn, maar niet ogen. Das belangrijk.

Kortom: training vandaag. Training 'zelfbewustwording'. W had het laatst over een winnend scrabblewoord. Ik denk dat zelfbewustwordingstraining ook een goeie gooi naar hoge ogen doet.

Waar ben ik mij bewust van geworden? Dat ik een heleboel denkpatronen heb, waarvan geen enkele negatief. Sterker nog; ik ben irritant positief en optimistisch. Doe mij een halfleeg glas en ik denk "Wow! Dat zijn nog heel veel slokken!" Doe mij een collega die genoegen neemt met minder dan veel slokken en ik sla hem met mijn stiletto op het hoofd en vertel dat hij gewoon moet zuipen, kreng! Op een ergerlijk enthousiast positieve manier.

Ik heb geleerd dat ik niet kan omgaan met poldermodellen maar liever als een soort grote dikke vette zoemende bromvlieg drieduizend keer tegen het raam aan knetter. Liever dat dan zeggen "Mwaaahh.. ik hoef niet zo nodig door dat raam. Ik neem ook best genoegen met een beetje tegen de gordijnen aan vrijen." Laat mij maar tegen dat raam aan knallen en keer op keer duizelig overeind krabbelen, met een goed gevoel over 'het concept'. Ook al is 'de uitvoering' niet altijd oké.

Zelfbewustwordingtraining. Ik ben mij bewust geworden van het feit dat ik overwegend niet nadenk. Dat ik overwegend doe wat op dat moment goed voelt. Voor mij. Vandaar het egocentrisme. Een kutwoord, maar het klopt wel. In deze context althans. Ik ben mij bewust geworden van het feit dat ik tegen ramen aan knetter, en dat best lekker vind. Als het raam ooit maar een keer open gaat. En ik niet verlamd raak door het mezelf met vliesvleugeltjes tegen dichte ramen aan ketsen.

En ik ben mij bewust geworden van het feit dat er mensen bestaan die denken 'Oeh! Een dicht raam! Laat ik daar eens nìet tegenaan knallen maar een beetje tegen de gordijnen aan vrijen.' En dat dat helemaal niet erg is. Niet erg maar iets meer 'zorgendenkerig' of 'consequentiedenkerig' of 'hogeëisendenkerig' dan ik normaal ben. En dat je met die mensen nog steeds een koud biertje kunt drinken en een goed gesprek voeren. Zo lang je maar niet met je stiletto's op hun tenen gaat staan.

Het was een training als elke training. Verwachtingen vooraf en bier toe. Het gaat er nu op aan komen wàt ik in de praktijk ga brengen. Ik vermoed dat ik doorga zoals ik deed: niet met hakken op tenen staan maar nog steeds tegen ruiten aan knallen. Dat is voor mij een format dat werkt.

Winnende formats.. Houzee! Kijk maar naar BN-ers op het ijs. Daar kan ook niemand genoeg van krijgen. Een winnend format is goud waard.