Bijna jarig

Over precies 1 uur en 21 minuten betreed ik een nieuw decennium. Ik geef geen feestje. Sterker nog: ik ontduik de feestvreugde door morgen de verjaardag van mijn geliefde nichtje te gaan vieren. Ze wordt één. Dàt is pas een mijlpaal. Terwijl ik mijn hersenen pijnig over wat ik het kind in godesnaam moet geven - het kind heeft alles al - vraagt haar moeder "En? Wat wil JIJ voor jullie verjaardag?" Verder dan "Eeeuhm" kom ik niet. Ik heb namelijk ook alles al. En wat ik niet heb durf ik niet te vragen.

Ilse suggereert een survival-pakket voor 30-jarigen. Hinnikend vraag ik wat daar dan in zit. "Nou, euh. Dagcrème voor tegen rimpels. En corrigerend ondergoed." En dan slaat de realiteit mij vierkant in het gezicht: ik hèb al dagcrème. Anti-rimpel. Die smeer ik niet alleen op mijn wangen, maar ook in mijn décolleté. Zoals Rik namelijk ooit zei: "Je bent best leuk en jong enzo, maar dat ene stukje is van een mevrouw van veertig." 's Ochtends smeer ik dus mijn wangen en mijn wallen en mijn stukje mevrouw van veertig. Ook corrigerend ondergoed ken ik. Heb ik. Voor als ik héél strakke jurkjes draag en niet wil bobbelen.

Behalve dat ik officieel een nieuw decennium betreed verandert er dus per saldo geen donder, dacht ik. Ik smeer al. Ik lift al. Ik ontbobbel al. Ik denk af en toe het daadwerkelijk nodig te hebben.

Maar weet je wat er vanmorgen op de mat lag? Een oproep voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Een item voor de survivalkit waar ik zelf nog niet aan had gedacht. Een item dat je met je neus op de feiten drukt. Ik ga rammelen. Dit decennium zou ik misschien wel eens fysiek kunnen gaan rammelen. En dat is bestwel heel erg niet-meer-twintiger. Gek zeg.