Rotrotjes

Bijna op de vuist moest ik, voor de laatste fles champagne. Er stonden er nog drie. Na een klein hardloopwedstrijdje en venijnige blikken over en weer wist ik een één van de drie te bemachtigen. Blijkbaar was ik niet de enige met last-minute champagneplanning.

Opgetogen door mijn mini-overwinning stapte ik in de auto. Bij het zebrapad fluisterde mijn goede humeur mij in te stoppen voor het overstekende stel. Zij met grote zwangere buik. Hij met heel veel spierbundels en geblondeerd haar en een hond aan een touwtje. Zo'n hond die breder is dan hoog. Hij keek mijn twingo aan. De spierbundel, niet de hond. En niet mij, maar mijn auto. Hij keek mijn twingo aan, schatte de afstand. Wierp een rotje op mijn motorkap.

Drie keer raden wat er met mijn goede humeur gebeurde...