Ons kent ons

Vriendin M eindigde laatst een avondje stappen in het gezelschap van een clubje Bekende Nederlanders. Geheel per ongeluk. Ze bewonderde een motor, liep er een rondje omheen. De man die bij de motor hoorde bleek Bekende Nederlander; iets met een klusprogramma. Vriendin M kijkt zelden tv dus had geen idee. De klusjesman zat aan de gracht een biertje te drinken met een paar vrienden en vroeg vriendin M of ze ook een biertje wilde. Dat liet ze zich geen twee keer zeggen.

Toen vriendje J van vriendin M langskwam, raakte hij enigszins in de war. "Hee.. Ik ken jou! Oh wacht even, jou ook. Ja, hmm.. jou ook. Laat maar, ik snap het al."
Vriendin M had zich geheel onbewust met een biertje temidden van heel bekend-van-tv-Nederland gesetteld.

Het schijnt een soort in-crowd gebeuren te zijn, of zoals Sanne Wallis de Vries in haar voorstelling zei: 'de inner circle'. Het schijnt een soort in-crowd gebeuren te zijn, dat Bekende Nederland. Op zich natuurlijk volkomen logisch. Wie anders weet precies hoe het is om in De Bladen te staan en lastig gevallen te worden op straat. Safety in numbers, dat idee.

Vanavond was op BNN een programma waarvan ik even heel hard na moest denken of het nou voor ons, argeloos publiek, was gemaakt of voor de in-crowd zelf. De champagne vloeide rijkelijk, de BN-ers waren kittig, charmant en kattig tegen elkaar. Het was als een heel gezellig privé-feestje. Een heel gezellig privé-feestje onder leiding van Paul de Leeuw.

Het voelde net alsof ik met een glas champagne in de hand langs de zijlijn stond mee te beleven hoe Georgina zich belachelijk maakte en hoe Chantal liefliefliefschattiglief deed. Terwijl ik met de neus van mijn killer stiletto het vloerkleed in graancirkels kamde uit verveling en op mijn horloge keek.

Toch heb ik het gehaald tot en met de aftiteling. Heel vreemd fenomeen. Misschien schuilt er in mij een stiekeme starfucker.