Eenzaamheid

"Kan ik u ergens mee helpen?"
"Nou, ja, ik ben dus eigenlijk op zoek naar een poef. Ik heb zo'n hoekje dat eigenlijk nèt te klein is voor een stoel, dus ik dacht een poef, voor als de kinderen komen. Ja, ik woon nu twee jaar in een aanleunwoning, want ik wil mijn kinderen natuurlijk niet tot last zijn, die wonen allemaal elders. Maar ik heb dus een rode bank hè, in zo'n stof, alcan.. altra.. iets, u kent het vast. Ik denk ja, ik moet het toch een beetje opfleuren allemaal. Ik kom van Indonesië, en ik heb dus heel veel Indonesische spulletjes. En daar wil ik dus gewoon iets moderns tegenover. En fleurig. Ja, ik mag dan oud zijn hè, maar ik ben nog best kien hoor. Binnenhuisarchitecten zeggen altijd 'U weet het allemaal precies mevrouw. Wij hoeven u niets te vertellen' Ja, dat is natuurlijk wel zo hè, ik ben ook best kien. Zeggen de kinderen ook. Niet dat ik eigenwijs ben hoor. Dat ben ik helemaal niet. Maar ik weet wèl wat ik wil. En nu wil ik dus een poef hè. Mooie ijskast trouwens, die smeg. Saskia woont in Noordwijk en die heeft dus een man, volgens mij is die fysiotherapeut. En die hebben een huis, en een keuken.. Prachtig! Allemaal heel duur hè, maar goed. Zij werken allebei. Dat is natuurlijk heel normaal tegenwoordig. U werkt vast ook, met uw partner. Ja, vroeger was dat niet. Ik werkte nooit, vroeger in Indonesië. Sinds ik in Nederland ben wel weer ja. Ja, op mijn vijftigste begonnen bij het CBS en daar heb ik tot mijn vijfenzestigste gewerkt. Ja, je wordt er wel mondiger van hè. De cultuur verandert. Je moet wel wat mondiger zijn. Alles is zo hard, zo kil hè, tegenwoordig. Ik ben helemaal niet van de kerk hoor, ik geef er alleen rondleidingen, maar het is nu echt zo van ieder voor zich en God voor ons allen, hè. Ja. Jammer is dat. Dat kille. Nou dankuwel. Dankuwel dat ik even rond mocht kijken. Ik kom nog wel eens terug, want een poef daar in dat hoekje, dat lijkt me wel wat."