Lunch in Antwerpen

"Is het nog vèhèr?!!"
"Nee, volgens mij is het hier om de hoek."
"Ja, maar B.. Je zei dat je een leuk lunchtentje wist, en nu zijn we al een half uur aan het lopen!"
"Ja, maar annemárie.. Bij dat witte gebouw daar, daar is het! Daar is dat theater waar ik het over had! En dat restaurantje zit ernaast!"
...
"Meneer, weet u misschien waar dat theater zit? Op dat pleintje? Met die scheve dingesen? Die trappetjes, soort van? Ik dacht dat het hier was, maar dat is dus niet."
"Ja, dan moet u steeds maar rechtdoor, en vooraleer u bij het volgende pleintje komt moet u rechtsaf. En daar nog een keer vragen."
...
"B... Deze stoepjes zijn niet gemaakt op gebroken enkels."
"Nee annemárie, ik weet het. Je zegt het wel als je het niet meer houdt, toch?"
"Oh ja, dan hoor je me van kilometers ver weg klagen, no worries. Als je me dan maar draagt vind ik alles best."
...
"Ok... dus nu zijn we weer terug bij de parkeergarage."
"Ja, ziet er wel naar uit. Maar hee! Look on the bright side! Als we hier een leuk dingetje vinden om te lunchen hoef je niet meer zo ver te lopen zometeen!"
...
"Dit doen dan maar?"
"Ja shit man! Ik val echt om van de honger!"
...
"Hmmm.... Volgens mij hebben we wel een goeie tent te pakken hier."
"Mijn god! Heb je die prijzen gezien?!"
"Creditcard van de baas toch?!"
"Ja maar hee maar ho! Dìt kan ik de baas echt niet verkopen!"
"Ah joh, we splitten gewoon de rekening. Ik heb honger als een paard."
...
"20 euro voor 3 walnoten en 2 stukjes roquefort..."
"20 euro voor 3 gamba's en 2 pijnboompitten..."
"En een blaadje sla."
"Èn een blaadje sla!"
...
"Gelukkig hoef je niet zo ver meer naar de parkeergarage."