Bij de Appie

Voor mij op de kassaband een pakje boterhamworst (van die héél vieze boterhamworst), een halfje gesneden wit, een eenpersoonsverpakking kant-en-klare zuurkool met worst. Het oude mannetje dat bij de boodschapjes hoorde was krom en vooral heel héél erg oud. Zijn gehoorapparaten glansden me tegemoet en zijn bril was vooroorlogs.

Hij smakte het boodschappen-verdeel-plankje-dingetje tussen zijn boodschappen en mijn flesje wijn.
"Zo, kom er maar lekker bij hoor!" riep hij, "Gezellig! Lekker glaasje wijn d'rbij.. Gezellig!"

Wàt een lief oud mannetje!

Bij het afrekenen vroeg de surinaamse caissière hem om 15 cent erbij.
"Altijd zeuren hè, jullie soort! Altijd maar zeuren!"
"Ik zeur helemaal niet meneer. Ik wil gewoon graag 15 cent erbij, dat is makkelijker met wisselgeld."
"Altijd zeuren!! En als er dan wat van gezegd wordt nog harder zeuren!! Nounounou. Het is wat met jullie soort! Nog een prèttige werkdag verder! Tssssssss...."

Wàt een naar oud mannetje!