annemárie draagt haar steentje bij

"Weet je wat zo leuk is aan vrouwelijke account managers?" zei mijn bijrijder, terwijl ik soepel op het laatste moment inritste. "Dat ze rijden als kerels."

Ik rij inderdaad als een vent. Dat is ook niet heel gek, als je bedenkt dat ik in mijn Twingo jaarlijks anderhalf keer de wereld rond rijd. Ik ken dus ook alle files als mijn broekzak; weet precies bij welke boomstronk of grasspriet ik van baan moet wisselen om de file zo snel mogelijk door te komen. Ondanks dat zijn files natuurlijk nog steeds ronduit kut. Ik probeer het voor mezelf dus een beetje leuk te maken. Mijn file-spelletje heet "Rem en je bent AF!'

De Queen Bee van anticiperen, dat ben ik. Precies op het juiste moment op- of terugschakelen. Remmen in de file zie ik als een persoonlijke nederlaag. Ik stel me zo voor dat mijn kleine stukje Hollands Asfalt een oase van rust is in de chaos van stressremmers (bètablokkers noemen collega W en ik die - dat vinden we zelf een heel leuk grapje..) bumperklevers en gat-dichtrijders. Ik stel me zo voor dat ik een sliert fans achter me aan sleep. Allemaal mensen die denken 'Goh! Wat rijdt die Twingo prettig!! Ik denk dat ik daar maar even achter blijf!'

Ik vermoed dat mijn file-spelletje haar steentje bijdraagt aan de oplossing van het fileprobleem. Dat iedereen soepeler doorstroomt op mijn baan. Dat mijn Twingo een lichtend voorbeeld is voor andere chauffeurs. Dat er misschien zelfs een aureooltje met me meerijdt.

Misschien lijd ik aan grootheidswaan. Zou zomaar kunnen.