Vandaag...

...heb ik iemand beticht van het hebben van een overrompelende persoonlijkheid. Hij vatte het op als een compliment. Ik weet nog niet heel zeker of ik het zo bedoelde.

Misschien dat mannen een ander idee hebben over overrompelende persoonlijkheden dan vrouwen. Ik heb een vrouw er zelden een zien hebben. Op het gevaar af te generaliseren, hebben vrouwen over het algemeen minder de neiging te overrompelen. We doen ons werk liever op de achtergrond, met een klein scheutje manipulatie, maar alleen omdat dat èigenlijk goed voor je is. Voor je het weet ben je - voilà - voor het karretje gespannen. Je hebt het niet eens doorgehad, maar het is wel degelijk een feit.

Vrouwelijke karretjes - schaamteloos generaliserend - rijden over het algemeen met omwegen naar hun doel. Vaak zeer nuttige en menslievende omwegen. Soms ook mes-in-de-rug-stekerige-omwegen, maar het risico daar is jezelf een lekke band te steken.

Mannelijke karretjes - je zult begrijpen dat ik hier weer het generaliseren-ding doe - rijden over het algemeen te hard en weigeren de weg te vragen als ze verdwalen. Mannelijke karretjes zullen toeteren als je opzij moet, in plaats van (in mijn vrouwelijke-karretjes-geval) binnensmonds vloekend aan de bumper te hangen en je een middelvinger te geven als je eindelijk opzij gaat, maar dan wel nèt onder de raampost, die middelvinger.

Ik weet niet wat beter is. Misschien zit het hem in een smaakvol en subtiel overrompelende combinatie van beide.