Ik heb niets met sport...

...Ik heb helegaar niets met sport. Toen mijn fysiotherapeut laatst zei dat we gingen opbouwen naar hardlopen dacht ik niet alleen 'Gek! Hardlopen op deze enkel?! Hou op man!' maar ook 'Hardlopen? Ik loop nooit hard! Waarom zou ik nu ineens gaan hardlopen?!!'

Ik heb echter wèl iets met Holland Sport. Wat ik zo móói vind aan Holland Sport zijn de emoties, de achtergronden, de passie. Alles wordt integer en bij vlagen ontroerend in beeld gebracht. Ik ga het bijna snappen, het hele sportfenomeen.

Zo dacht ik altijd dat Maradona een farce was. Een coke-snuivende, hamburgers-vretende, dope-spuitende farce. Een draaideurafkicker met een hart dat op springen staat van alle excessen. Een karikatuur van zichzelf, die misschien niet eens kon voetballen.
Misschien is dat omdat ik een jonkie ben, en een meisje bovendien.

Maar wat een prachtig item over Maradona vanavond! Intrigerend om te zien hoe één man de trots van een hele natie kan zijn. En vooral intrigerend om nu eindelijk een glimp op te vangen van waaròm dat precies is.

Amando a Maradona

Misschien dat ik hem zelfs nog ga kijken ook. En dat zegt wat!